Orjinal Olmanın Bedeli

Öncelikle bu yazı "nasıl olmalıyız"ı tanımlamayı amaçlamaz. Sadece üniversitedeki bir hocamın zamanında benim için kullandığı bir cümleden esinlendim: "Orijinal olmanın bedeli vardır."

Kendimi "orijinal" olarak tanımlayamam zira benzer, sıradan, tek düze pek çok özelliğim var. Yine de nasıl olduğunu tam olarak bilememekle beraber hiçbir yere uyum sağlayamam. Kendimi sık sık "normal" olmaya çalışırken buluyordum eskiden. Gerçi artık öyle değil. Geçirdiğim değerler devriminden sonra çok daha iyiyim (belki bu ayrı bir yazı bile olabilir).

Çoğu kişinin, kurumun, etkinliğin belirli koşulları var. Hepsine yetecek zekam da param da var ama uymayı reddediyorum. Paket program halinde dayatılan her şeyden nefret ediyorum. Yalnız kalma pahasına birilerine katlanmam. "Elalem ne der!" aptalca bir kurgudur. Uyumluymuş gibi gözükürüm ama sınırlarım serttir. Bana ilham verenlere odaklanırım. 
Siz neler düşünüyorsunuz?
Orijinal olmak mümkün mü?
Ya koşulsuz kabul?
Benzemeli mi herkes herkese?